EN ISO 11612: Kluczowa Norma Ochrony Przed Gorącem i Płomieniem

Norma EN ISO 11612 określa wymagania dla odzieży chroniącej pracowników przed gorącem i płomieniem, co jest kluczowe w środowiskach wysokiego ryzyka w celu minimalizacji poparzeń. Odzież musi spełniać testy z oznaczeniami literowymi, takimi jak A1/A2 (ograniczone rozprzestrzenianie płomienia), B (ciepło konwekcyjne), C (ciepło promieniujące), D (rozpryski stopionego aluminium), E (rozpryski stopionego żelaza/stali), i F (ciepło kontaktowe). Taka odzież jest niezbędna w sektorach takich jak hutnictwo, spawalnictwo, przemysł chemiczny, petrochemiczny i energetyka. Więcej informacji na temat normy EN ISO 11612 można znaleźć na stronach internetowych poświęconych bezpieczeństwu pracy.

Norma EN ISO 11612 (często spotykana jako PN-EN ISO 11612 w polskiej wersji) jest międzynarodowym standardem, który określa wymagania dotyczące odzieży ochronnej dla pracowników narażonych na działanie wysokiej temperatury i płomienia. Jej celem jest zminimalizowanie ryzyka poparzeń i poważnych obrażeń ciała w niebezpiecznych środowiskach pracy.
Co Dokładnie Oznacza Norma EN ISO 11612?
Norma ta jest kompleksowym zbiorem wytycznych dotyczących zarówno materiałów użytych do produkcji odzieży, jak i jej konstrukcji. Nie jest to norma "jednolita" – odzież, aby ją spełniać, musi przejść szereg rygorystycznych testów, które mierzą jej odporność na różne formy zagrożeń cieplnych.
Kluczowe aspekty, które reguluje norma, to:

Ograniczone rozprzestrzenianie płomienia: Podstawowy wymóg (testy A1 i/lub A2), który sprawdza, czy materiał sam się gasi po usunięciu źródła ognia.
Ochrona przed różnymi rodzajami ciepła: Norma definiuje kody literowe (B, C, D, E, F) określające poziomy ochrony przed specyficznymi zagrożeniami:
- B – ciepło konwekcyjne (przenoszone przez powietrze/gazy).
- C – ciepło promieniujące (np. z pieców hutniczych).
- D – duże rozpryski stopionego metalu (aluminium).
- E – duże rozpryski stopionego metalu (żelazo).
- F – ciepło kontaktowe (bezpośredni dotyk gorącej powierzchni).

Na metce odzieży zgodnej z tą normą znajdziemy zatem piktogram płomienia oraz ciąg znaków, np. "A1 B2 C1 F1", co precyzyjnie informuje o zakresie ochrony.
W Jakich Gałęziach Przemysłu Ma Zastosowanie?
Odzież certyfikowana zgodnie z EN ISO 11612 jest niezbędnym elementem wyposażenia ochrony osobistej (ŚOI) w sektorach, gdzie ryzyko kontaktu z ogniem, iskrami, gorącymi powierzchniami czy stopionymi metalami jest wysokie.
Główne gałęzie przemysłu, w których ta norma znajduje zastosowanie, to:

Hutnictwo i odlewnictwo: Pracownicy obsługujący piece hutnicze, kadzie ze stopionym metalem oraz linie odlewnicze wymagają najwyższych poziomów ochrony, w szczególności kodów D i E (ochrona przed rozpryskami metali).
Spawalnictwo i prace pokrewne: Wszędzie tam, gdzie dochodzi do cięcia metali, spawania łukowego, gazowego lub prac szlifierskich, odzież musi chronić przed płomieniem, iskrami i ciepłem promieniującym (kody A i C).
Przemysł chemiczny i petrochemiczny: W zakładach, gdzie istnieje ryzyko pożarów błyskawicznych (flash fire) lub wycieków gorących substancji, norma ta zapewnia podstawową barierę ochronną.
Energetyka i zakłady użyteczności publicznej: Podczas prac konserwacyjnych przy urządzeniach wysokotemperaturowych, kotłach czy w elektrociepłowniach.

Podsumowanie
Norma EN ISO 11612 to nie tylko formalny wymóg prawny, ale przede wszystkim gwarancja bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w najtrudniejszych warunkach. Wybór odpowiedniej odzieży, spełniającej konkretne kody ochrony dla danego stanowiska pracy, jest kluczowym elementem zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w przemyśle ciężkim.

Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Normy jak dobierać asortyment BHP